شهید ابراهیم احمدپور فعالی

                                                                 

پای صحبت پدر شهید رزمنده مرحوم حاج احمد احمدپور
براهیم از زمان بچگی علاقه وافری به مسجد و هیئت‌های حسینی داشت. اکثر وقت‌ها که ابراهیم را به این مجالس می‌بردم، علاقه سرشار از شور و شوق کودکانه‌اش، کاملاً‌ مشهود بود. به مرور زمان که بزرگ شد، خودش با جدیت در مجالس معنوی شرکت می‌جست.

شعر خیلی زیبای حضرت آقا:

خدا کند که کسی حالتش چوما نشود                  / ز دام خال سیاهش کسی رها نشود
خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار                     / به نزد یار چو ما پـست و بی بها نشود
به حق رخت غلامی خدا کند که کسی                   / چو ما ز ســفره ارباب خود جدا نشود
جــواب ناله ی ما را نمی دهد دلبر                           / خدا کند که کــسی تحبس الــــــدعا نشود
به خانه ی دل ما پا نـــــمی نهد دلــــبر                      / خدا کند که دلی خــــانه ی جفا نشود
شنیده ام که از این عبد یار خـــسته شده                   / خدا کند که به اخراج ما رضا نشود
مریض عــــــشقم مارا طبیب لازم نیست                       / خـــــدا کند که مریضیِ ما دوا نشود
ز روزگار غریبم گشتــــــه است معلوم                           / شفای ما به قــــــیامت بجز رضا نشود

... چندروزی بود که به مرخصی آمده بودیم تا بعد از انجام پاره‌ای کارها، دوباره به منطقه جنوب برگشته و کار تفحص شهدا را ادامه دهیم. اما گویی ابراهیم، ما

صفحه قبل 1 2 3 صفحه بعد